Podczas rekolekcji wszystkie słowa z konferencji i uwielbienia powoli najpierw coś we mnie kruszyły, a potem budowały. Wszystko zdawało się być ułożone tak, jakby było układane dla mnie. Wszystko co usłyszałam, było mi potrzebne dokładnie w takiej kolejności, w tym konkretnym czasie! 

Często jednak miałam myśli, że to, co się działo na rekolekcjach to jakiś mój wymysł, fikcja, nieprawda i że przecież to retransmisja, nie mogło się to dziać naprawdę, tak jakby było na żywo. Potem jednak przychodziły myśli, że dla Ducha Świętego nie ma przecież ograniczenia czasu ani przestrzeni!

Mówi się, że kiedy człowiek coś odda Bogu, to Bóg odda mu dwa razy tyle. Mówi się też, że gdy się Boga o coś prosi, to On daje więcej. I ja właśnie poprzez te rekolekcje dostałam więcej, choć niczego nie oczekiwałam, o nic nie prosiłam. Całkowicie poddałam się działaniu Ducha Świętego i oddałam Bogu, a Bóg przez kolejne dni dawał mi więcej, i więcej, i więcej. Tyle cudów, znaków i odpowiedzi. To było jakieś niemożliwe kombo! 

Radykalizm to duże słowo szczególnie w dzisiejszych czasach. Jednak śmiałe pójście za Jezusem i Jego słowem uwalnia mnie od błędnego patrzenia na świat. Daje zaufanie i wyzwala od strachu. Pozwala zobaczyć jak naprawdę widzi mnie Bóg i czego ode mnie oczekuje. Radykalne otwarcie się na Jego plan, Jego wolę powoduje, że sprawy nierozwiązywalne lub niewykonalne w moim życiu z ludzkiego punktu widzenia nabierają nowego sensu. Sensu, którego jeszcze ja nie widzę, ale wierzę, że On w tym Jest.

Szczęść Boże.
Podczas tych rekolekcji Bóg pokazał mi, że mam wziąć sprawy we własne ręce, a nie tylko liczyć na rady ludzi wokoło. Mam dążyć do Bożej doskonałości- kształcić się, doszkalać, sięgać po wyniki najnowszych badań naukowych, być dobrym specjalistą w swojej dziedzinie. Pokazał mi również jak mam żyć… Być autentyczną, kierować się we wszystkim miłością. Wraca we mnie wiara we własne możliwości, bo miałam zaburzone poczucie własnej wartości. Za bardzo przejmowałam się dotychczas opinią innych na mój temat. Jestem Bożym dzieckiem i mój Bóg mnie bardzo kocha. Nie mam zatrzymywać dla siebie tej miłości, ale mam ją nieść dalej. Chcę jeszcze złożyć świadectwo o tym, że jak uwielbiałam Pana Boga podczas tych rekolekcji, czułam jak opuszczało moja klatkę piersiową ogromne napięcie. Wierzę, że Jezus uzdrawia mnie z moich lęków i obaw. Dał mi odpowiedź na pewne wątpliwości. Chwała Panu.